Kollum Paul Asselbergs - Op de kommende Ellef Ellef zulle me 's aves om ellef over ellef wete wie onze nuuwe n'Oòg'eid' wor. Ik zijn benuuwd. Ik docht inéés wir trug aan Ellef Ellef van 1983. Toen kwam t'r ok unne nuuwe prins. Ik ging al éél veul jare mè munne vrind Stij Bosters (ge wit wel, van de Blomkool) naar de Geit van Mie d'n Os. M'n vrouwke Marianne en ik adde toen inééns iets leutegs bedocht. Marianne zou Stij 'n paar uurkes van tevore belle en Stij zegge da'k ziek was. Wat zou tie dan gaan denke?? 't Barste toen ok van de name van mense die de nuuwe prins zouwe kenne worre. Ok mijn naam wier toen ier en dèèr genoemd. Marianne belde Stij op. Ze zee, da'k nie kwam omda'k ziek was. Da kwam ard aan bij Stij. IJ vertelde n't gelijk in de Blomkool aan z'n klante en iemand zee: ''Da's 'n smoesje Stij! Paul is nie ziek or, mar ij wor vast en zeker onze nuuwe prins''.

Om 'r zeker van te zijn ree Stij medéén naar mijn uis. Da dadde Marianne en ik wel gedocht. En ja oor, dèèr ston Stij voor de deur. Ik rende éél ard naar bove. ''Ik kom Paul effe beterschap wense", zee Stij, maar da d'iel Marianne tege. Toen was 't voor ém eemaal duidelijk. IJ ree trug naar de Blomkool en zee tege de mense: ''Nou wit ik 't zeker, Paul wor de nuuwe prins''. Maar ja, wa moest ik nou doen? Ik was netuurlijk ok benuuwd wie de nuuwe n'Oòg'eid zou worre. Rond tien uur ging ik toch maar naar de Blomkool. Ik ad 'n mooie pet op m'n kop mè fezantevere, en toen ik binne kwam riep ik éél ard: ''Alaaaaf''. Stij was éél erg teleurgesteld, maar dèèrna zijn me toch same naar 't Bléékveldje gegaan. Koert Damveld, Prins Manus I, wier toen onze nuuwe n'Òòg'eid.

Di's 'n bietje 'n ingekort ver'aal uit 't eind voreg jaar uitgekomme boek van Paul Asselbergs met de mooie titel Vastenavend, 'n stuk van m'n leven. In dit boek staan éél veul ver'ale en optreejes (DBF- Schuifdeure enz. enz.) van Paul.
't Boek is vanaf begin november wir te kòòp bij boek'andels Van der Kreek en Quist, de VVV, en de Primera op Bloemendaal, Zonneplein en Halsteren.