Nie vor de pui van 't Stad'uis tegen'over 'n bomvolle Mart mè Krabbe, mar in 'n bekant leeg Stad'uis same mette n'Oòg'eid sprak de Gròòtste Boer de Ellef Gebooje n'uit. Al ware n'et dees jaar gin Ellef Gebooje, mar Ellef Woorde want 'Ellef Geboojes zijn regels die 'n leutege lach op oew gezicht tòòvere, mar ge mag bekant niks meer', zo sprak de Gròòtste Boer. 'Me lache allééneg mar achter 'n mondkapke en da's lache as 'n boer mè kiespijn.'

'Oòg'eid, Vastenavend is vier dage van omkering, mar dees jaar wor Vastenavend zellef vor de gek g'ouwe', legt de Gròòtste Boer uit. 'n Slechte dròòm wier werkelek'eid, mar ons féést ga nie kapot. Vastenavend is zo sterrek, zo onverwoesbaar en zo oneindeg. En dees jaar gaddet om veerkrant, want same bloeie me wir op', zo sprak de Gròòtste Boer tege n'over de nuuwe n'Oòg'eid. 'Nou minder werrem en minder bij mekare, mar me bloeie wir op. Dèèr edde gin regels vor nòòdeg. Mekare 'n art onder de riem steke oorde zo vaak, d'r is gin plek meer onder de riem. Dèèrom versier ik liever éél 't art mè blomme.'

'Blomme zijn 't zonlicht vor 'n art en net as Vastenavend ontluike ze in 't voorjaar of daddut nou tullepe, duuzendschòòntjes of anemoontjes zijn, blomme late n'oe janke van 't lache of schreeuwe van verdriet. Mè blomme wint de ontroering altijd. Mè blomme bloeit 't geluk wir op, en dèèrom Oòg'eid, gif ik ieleke Krab ellef blomme. En verruit ok ellef arte'. De Gròòtste Boer is ok 'n man van tredisie en dèèrom gift t'ie 't Krabbegat wel één richtlijn 'Agge mar gezond blef, en ou mekare vast mè d'alle leut. 't Zijn gin Ellef Gebooje, mar wel Ellef Woorde. Agge Mar Leut Et!'