Driekus et di jaar 'n boek uitgebrogt mette naam: De Sage van de Geijtereyers! Ier op Vastenavend.nl kredde steeds 'n òòfstuk voorgeschoteld.

Leutege Lezer, Krab of Anderlander........ Ter verduideleking: 'n sage is 'n trediesjeneel volksver'aal mè bovenetuurleke elemente. 't Is korter as 'n sprookje mar bevat 'n kerren van waar'eid..... Ge zij dus gewaarschuwd!

Òòfstuk 2
Domenicus leg d'op z'n zolderkamer in z'n bed. IJ ken nie in slaap komme. 't Spookt deur z'n òòfd. z'n gedachte zijn onrusteg. IJ denkt aan morrege n`en wit 't zeker! Morrege n'ochend mottie de meneer spreke. Da was 'n gouwe tip van z'n moeder. 'n spreekbeurt.... over de vastenavend! Feitelek ok wel 'n bietje griezeleg. In oew ééntje voor de klas staan perleeje.

All òòge zijn op oe gericht. 'A'k mar nie gaan stottere' doch t'ie. IJ draai van z'n linker op z'n rechter zij en vervolleges op z'n rug as 'n echte réépstèèrt. 'Agge nie in slaap ken komme dan gade mar schapkes telle', ad z'n moeder 's gezeed. Domenicus tòòver d'n ééle wei te voorschijn mè meschient wel onderd schape n'en begint mè telle: één, twee, drie, vier, vijf........ Domenicus slapt. Inéés schrik t'ie wakker. IJ oor d'n vreemd geluid asof t'r iemand mè d'n scherrep ding tege z'n raam tikt. Tik,..tik tik,..tik. Dan oor t'ie zachjes z'n naam roepe. 'Domenicus, slap t'al?' 't Klinkt as 'n krassende vrouwestem. Dan weer; tik,...tik,...tik, tik.

'Domenicus, nie schrikke ventje. Agge nog wakker zijt, doe d't raam 's eve n'ope.' Domenicus zit stijf van schrik in z'n bed. Op z'n wekker is 't klokslag ellef ure. 'IJ wrijft in z'n òòge. Di ken toch nie waar zijn. Verzichteg draai t'ie om en kekt richting 't raam. d'Overgerdijne zijn dicht, dus ij ken niks zien. Be'oedzaam stapt ie uit bed. IJ voel z'n knieje knikke. 't Is meschient mar tien stappe van z'n bed nar 't raam mar 't lijk wel 'n kielemeter!

Z'n artje klop t'in z'n keel. Mè z'n rechter`and pak t'ie 't gerdijn vast. 'Eve flink zijn Domenicus', prat ie tege z'n eige. IJ schuif d't gerdijn op 'n kier ope. 'Domenicus, kul lamme d'r toch in', klinkte de stem. 'Ik zweef ier al al die tijd op m'nne bezem . Kom, doe d'oew raam ope kul, ik zijn 't, Wana!' En mè d'n ruk schuif Domenicus de gerdijne n'ope. IJ ken z'n òòge nie gelòòve, Wana! 'Lamme toch binne kul, ik sterref de moord van de kou.' ''n Òògeblikske Wana' roep Domenicus 'De klink van 't raam zit t'òòg, eve n'n stoel pakke.'

Domenicus z'n stem sla d'over van opwinding. Mè d'n stevege draai aan de klink ga d't raam ope. ''k Docht dagge nooit ope zou doen', Wana gif t'm 'n stevege knipòòg. 'Vin d't goed da'k op m'nne bezem evekes naar binne zweef? M'n kraai wacht buite wel, die zit lekker werrem op de schoorstéén.' En be'oedzaam mannevreer Wana deur 't raam naar binne. 'Ha ha ha, 'k eb wir vaste grond onder de voete. Ja kulleke, zo'n bezemstéél is best wiebeleg!

Mè gròòte n'òòge staart ie Wana aan. 'n Echte n`eks bij èm in de slaapkamer! Nou ze zo dicht bij 'm staat, val 't Domenicus op oe krom d'r neus feitelek wel nie is. En midde n'op die neus 'n gròòte, arege wrat. 'Zij d'al van de schrik bekomme manneke', zegt Wana. 'Ach, gij vraag doe eige netuurluk af wa'k zo laat op de n`avend nog kom doen. Mag ik evekes gaan zitte?' 'Euuuh, ja, ik euuuh' , Domenicus stottert en ken deur alle emosie nie mir op z'n woorde komme. 'Eeuuuh, ga d'U mar op bed zitte n'or' 'Ha ha ha ha, gij mag gij zegge kul!' Zou Wana in de gate n'ebbe da t'ie zo zenewachteg is? 'Nie bang zijn jonge, 'k eb gin kwaad in de zin.

Kom gezelleg neve mijn zitte want 'k eb 'n verrassing vor oe' 'O, ja?' Domenicus is éémaal van z'n apperepo. ''k Oorde n`ier en dèèr da gij op school 'n voordracht ga d'ouwe over de Berregse Vastenavend.' Wana's stem klink d'al wa minder streng. 'En ik ga jou dèèr bij ellepe. D'r is gin vastenavendvierder die meer wit over 't féést der fééste n'as ik! 't Féést der gelijk'eid en saam'oreg'eid. En ik..' Wana zwijg d'eve, 'En ík gaan da jou ammaal vertelle, mar veral ok late zien! Zijde welles in 't Slikpeleis gewist, da verborrege leg diep in 't Scheld? En edde welles g'oord van dolende ziele n'en van Gerrit van de Zanderije d'aanvoerder van de Geitereyers? Ik laat jouw kennes make mette g'eime van de Vastenavend en nog veul meer, teminste agge da wil?'

Domenicus is éémaal sprakelòòs. 'Ja mevrouw, netuurlek wil ik da.'Wa zee ik nou, gij mag gij zegge, n'of gewòòn Wana ha ha ha ha' Wana grijnst terwijl ze roept: 'Nou, da's dan geregeld! Doe d'n werreme trui aan en 'n extra piejamabroek want me vertrekke zo. Me gaan op reis! Ge mag gaan vliege!' Domenicus voel z'n eige 'n bietje duizeleg worre 'Bedoelde op oew bezem?' vraag t'ie? 'Ja kul, da`s de snelste menier om deurr 't eeke n'en verleeje te reize.'

'n Lichte peniek overval Domenicus. 'Mar mo'k m'n vader en moeder dan nie vertelle damme n'op reis zijn en de meneer op school?' 'Ze zulle n'oe nie misse ventje, voor datte zon opkomt legde gij allang wir trug in oew werreme bedje. Kom, me vertrekke, gij mag voorop!'

Langzaam stijgte de bezem om`òòg. Domenicus ouw z'n eige mè d'allebei z'n ande steveg om de steel geklemd. 'Vlieg bezem, vlieg!' roep Wana ard. 'Vlieg!' De kraai kras vrolek op d'r schouwer en same vliege ze de nacht in, op weg naar t'avetuur!