Op Ellef Ellef om ellef over ellef stonde me weer bij de geit. Nie allééneg te luistere, mar ok al te danse n'op 'n rèp van d'n Oòg 'eid. Zummes, zummes danse! Vor wa leutige kiekskes motte kijke bij fotokes. Misschient sta'de d'r zellef wel op!

De kale n'eed

Geit, Gij Geit, Geit gij zij. Ja Geit, altijd op tijd.
Gij Geit, Zijt 'n Meid die t'r voor staat, al komme me nog zo laat.

Waar me n'ielek jaar op bouwe, 'onze ziel aan toevertrouwe.

Ja Geit van achtere naar vore, spits nouw mar gauw oew 'ore.

Dan zumme n'oe 's zegge, oedamme n't weer uit gaan legge.

Geit, me draaie d'r dees jaar om ééne, watte!!, me neme dees jaar zellefs de bééne.

Mar gaan zeker nie wij'er ast Krabbegat, want dan kom d'in 'n uitgebluste stad.

Geit gij zul d'ons dees jaar zien zwiere, wa zumme Vastenavend viere.

Me slierte van 'Outs' weer deur de strate, en ginniemand wor aan de kant gelate.

Ja Geit, ga t'r mar avast aan wenne, gij zul d'ons nie meer trugkenne.

Danst 's mè d'oew eige: 'alles los !!', da's nog 's wa d'anders éé, Geit van Mie d'n Os.

Me zette n'ons beste bééntje voor, ammaal! Van kefee De Vallek tot aan 't Gròòt Arsenaal.

Zonder op mekaars tééne te trappe, gij, Geit, zal da d'ommes snappe.

't Wor 'n gròòt féést, wa zeg ik, 'n ééle toer, me dweile de wurreme n'uit de vloer.

En stampe de piere n'uit de keie, allééneg zó, ken 'n Krab gedije.

Me blijve nie stillekes aan de kant, as 'n duimedraaiende vingerplant.

Neeje, me krijge de leutkedans te pakke, al motte me messenalle deur alle vloere zakke.

Da belove me Geit, mè d'ons 'and op ons 'art, dèèrvoor te zurrege en te sjouwe, éél 'ard.

Ja Geit nouw zonder gek'eid en zonder te dolle, me zulle nie over mekare ééne gaan rok en rolle.

Dèèr kende, gij, Geit, gerust op rekene Zowas Sjefke n’Out da zo mooi kon tekene.

Oe ken'k 't oe nòg beter uitlegge: "Ei, zummes danse?!", za’k mar zegge.