Avé Geit,
Tweeduuzend jaar geleeje meid,
Vierde me Vastenavend in de Remeinse tijd!
Gewòòn fekt-tsjekke, dus niks gin acht'onderd jaar,
Want dèèr zijn me onder'and stéén mee klaar!

Onze Vastenavend is van 't jaar nul,
En die Remeine adde toen al 't benul,
Da ta zotteféést moest blijve boeie,
Gin Boenga Boenga mar dweile, dan pas zijde 'n goeie!

De Remeine vierde n'ierzo Saturnalia,
En wij deeje da dunnekes over in Thalia,
Mar 't féést bleef 't féést, en aan leut gin gebrek,
In 't art van de stad op dezellefde plek.

Naar 'n triomftocht van leut sta d'ier oew eigeste forum,
Ja Geit, en d'r is t'r ginne n'ééne van krankjorum,
Lineeja rekta naar jouw, as één legiejoen,
Gin Krab wil da misse, nog nie voor ‘n miljoen!

Voor ons bende gin zondebok of offerdier,
Maar 'n gezonde meid van 'n Berregse ovenier,
‘De Godin van de Leut', da zijde gij,
Dèèr is de Venus van Kilo éélemaal niks bij!

Me staan ier dus aan 't begin van ons Latijn,
As 'n Remein, maar verkleed in 'n gerdijn,
Voor 'n Vastenavend, zo oud as de weg naar Rome,
Same mè jouw Geit, onze nuuwste ‘Vroome'!

Oh ja Geit, deur 't vinde van da Fresko,
Kom de Vastenavend meschient bij de Unesko,
op de lijst, as kultureel errefgoed,
Kek Geit, da's 'n pluim op ònze n'oed!

Gelukkeg zijde gij 'n bona fide meid,
't Summum van de leutegste tijd,
Koem laude zumme messenalle slage dees jaar,
Avé Karpe Diejem, en dweile mè mekaar!

Ja Geit, me stikke van de amore,
Me zulle strij'e voor de leut, as echte gladijatore,
Me verkleeje ons nie as Spartakus,
Maar dweile mè spulle van Jantje Rommelus.

Me n'ebbe 'n rijk verleeje Geit,
En jubele om d'onvergankelek'eid,
Di féést verga nie dan mette mens,
Nog duuzende jare Vastenavend Geit, da's onze wens!

Want de leut smakt as bròòd, en dèèr blefde van ete,
Méér edd'n mens nie nòòdeg, gij motta wete!
Vastenavend is ‘n spel, en da speulde mè veule,

Onder 't motto: Leut, Bròòd en speule!

En nouw sprikt de Gròòtste Veld'eer van de Bergse Vastenavend, onze n'eige n'Òòg'eid Prins Nilles III

Oudoe & Agge mar leut et....!