Op 't 40ste dweilbendfestival was 't muziekale nivo éél òòg. Da nivo mot ok meer op de strate t'ore zijn. Da vertelde Jean Paul Eck bij d'apotheose op de gròte mart. Dèèrvoor ad sjurievoorzitter Enk Witjes voor zijn ellefde en leste keer al verteld da alle bendjes d'eerste prijs adde gewonne. Netuuurlek ware d'r wel nog "onderscheidinge" te vergève.

De Worstprijs wier di jaar gewonne deur Dikvoormekaar. De jongste bend van 't Krabbegat die vorreg jaar nog de spesjale Dikvoormekaar-trefee ad gewonne krèèg deze keer dus d'aanmoedingsprijs.

De Sjoobinkeprijs was di jaar voor Ge wit ut mar nooit. Bij un ellef menute liepe kleine jong al nadenkend over wasse later zouwe gaan doen mette Vastenavend, bij de bouwclub of gewòòn dweil, deur een Enny Uisman deur. De tekst "Vastenavend, da d'ouw d'oe jong!" op de meledie van "Hey Jude" van de Beatles wier deur éél de zaal meegezonge.

Di jaar dee d'ok 01640 wir mee meddut Dweilbendfestival. En nie zonder sukses. Ze wonne de Loftrompet. De bend liet zich in een rolstoel deur sjarmante verplèègsters douwe. Na wa d'ammezuur wa wier ingeblaze speulde de manne een gèèf stukske meziek.

D'r was één éérvolle vermelding voor Pakennutoknog.